Hmm...Radiotechniką (a raczej szerzej: amatorską elektroniką) zainteresowałem się jeszcze jako dzieciak, tak w połowie lat dziewięćdziesiątych. Zaczęło się od montażu prostych odbiorników radiowych (detektorowe, refleksowe itp.). Zbierałem części, książki, schematy. Wówczas nie miałem jeszcze dostępu do Internetu a krąg osób do których mogłem się zwrócić z prośbą o jakąś poradę był niewielki, dlatego też nie wszystko się udawało. Potem przyszła kilkuletnia przerwa. Zawsze miałem (i właściwie mam) rozległe zainteresowania i wtedy akurat przerzuciłem swój czas i energię na coś innego, a przecież z wiekiem ma się ich coraz mniej.
Jakiś czas temu jednak zdecydowałem się wrócić do starego hobby. Zacząłem od rozgrzewki w postaci rozmaitych konstrukcji radiofonicznych, by potem przerzucić się na urządzenia krótkofalarskie.
Nie mam jeszcze licencji, więc eksperymenty z TX wchodzą w grę tylko na sztucznym obciążeniu. Na razie i tak muszę się najpierw "osłuchać" z pasmami. Generalnie wolę zacząć od samodzielnie złożonych transceiverów QRP, niż wydawać kilka tysięcy złotych na fabryczny sprzęt. Zwłaszcza, że mogę w ten sposób wykorzystać niektóre z posiadanych od dawna elementów.
Moim zdaniem pytanie o "sens" składania transceiverów albo odbiorników przypomina kwestionowanie racjonalności kolekcjonowania znaczków albo monet. To jest hobby, przy czym radio dodatkowo broni się za pomocą praktycznego aspektu. To samo można powiedzieć o samym krótkofalarstwie. Sam korzystam z takich wynalazków jak telefonia VoIP albo wideorozmowy na Skype. Nie uważam jednak, żeby między nimi a radiem istniała jakaś konkurencja - to dwie oddzielne rzeczywistości.
Ze Skype'a, komórki albo telefonu VoIP korzystam, gdy chcę szybko porozmawiać z daną osobą. Przysłuchiwanie się (a pewnego dnia - mam nadzieję - również uczestniczenie) rozmowom na pasmach to coś zupełnie innego - inny rodzaj interakcji z ludźmi i techniką.
