(10-11-2014 10:54)SQ9JXT napisał(a): (20-08-2014 10:59)SQ5KVS napisał(a): Zwykłe luty cynowe mają rezystancję wielokroć większą niż czysta miedź.
Dla przykładu - przewodność spoiwa lutowniczego Sn63Pb37 - 6.9MS/m. Przewodność miedzi 58 MS/m, Srebra - 62 MS/m.
Pozdrawiam
I tu się pozwolę nie zgodzić.
To co powyżej napisałeś to naturalnie prawda ale gdyby założyć, że luty mają grubość np 1cm lub więcej. Natomiast warstwa cyny zwykłej między typowymi złączkami kapilarnymi a rurką ma grubość rzędu 0,1mm. Zatem po zlutowaniu całej anteny (pętli) nie przewiduję jakiejś istotnej różnicy w rezystancji wypadkowej całej anteny.
Zwrócić należy uwagę na fakt, że rezystywność "zwykłej" cyny to rząd ~10-16 μΩ·cm (zależnie od stopu). Zatem ile wniesie 0,1 mm gorzej przewodzącego stopu do 2 metrów rury miedzianej?
Stąd obstawiam że rodzaj stopu do lutowania anteny pętlowej nie ma większego znaczenia przynajmniej jeśli chodzi o własności elektryczne.
Szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że lut srebrny wcale nie jest srebrny tylko to stop srebra miedzi i cynku w udziale mniej więcej po 30%.
Przykładowo lut Au20Sn ma rezystywność 14 μΩ·cm. Te z zwiększą zawartością srebra mają oczywście mniejszą rezystwność, ale ogólnie szału nie ma jak się to porównuje do czystej miedzi odtlenionej z jakiej produkowane są instalacyjne rurki miedziane.
Genralna zasada jest taka. Tylko czyste metale (miedź i srebro) mają niską rezystywność. Stopy niestety już nie wypadają tak dobrze 
Ponieważ nie spotkałem się dotychczas z czystym srebrem do lutowania (bo zawsze jest to jakiś stop co najmniej 2-3 metali) zatem nie wydaje się by "lepsze" lutowie znacząco poprawiło parametry anteny.
Już np. sam styk rotora kondensatora zmiennego będzie zapewne mieć znacznie więszą rezystancję niźli polutowane w antenie złączki "zwykłą" cyną
A swoją drogą, to najlepiej używać do anten pętlowych rur z miedzi miękkiej (dostępne w kręgach). Staczy wygiąć na czymś o odpowiedniej średnicy (od biedy na kolanie) i już gotowe - ilość lutowań spadnie do minimum.
Tak poza tym, to nie wiem właściwie czemu wszyscy upierają się na twardej miedzi i lutowaniu graniastych anten
Pozdrawiam!
Dokładnie, po co kombinować z lutowaniem pętli do anteny magnetycznej z kawałków rurki Cu złączkami hydraulicznymi i pastą ? Bo tak opisał jeden z kolegów w ŚR ??
.Pętlę robi się za jeden wieczór z taniej rurki PEX-ALU-PEX lub z kawałka (odpadowego) grubego koncentryka z BTSa,z całomiemiedzianym oplotem.Izolacja zewnętrzna w NICZYM nie przeszkadza w tego typu antenach.Końce PEXa dołącza się do kondensatora końcówkami lutowniczymi +nity zrywalne. Zrobiłem też antenę ferrytową na 3,5MHz, nadawałem na niej moca rzędu 20W(więcej nie wytrzymywał kondensator).Były jakies łączności lokalne,odbiór stacji z SP wieczorem bardzo dobry.Użyłem bodjże 6 prętów ferrytowych prod ZSRR z odbiorników VEF-Okean,były w grubej koszulce PCV, uzwojenie drutem w emalii 1mm.Nie pamietam ilości zwojów ani indukcyjnosci, ale rezonans na 3,5MHz był przy pojemności rzędu 20pF. Pośrodku petla kilka zwojów do koncentryka,dobrana na najniższy SWR.Anteny ferrytowe na KF są uzywane profesjonalnie-antena odbiorcza FAO w radiostacji R-140, gdzieś czytałem że w jednym z modeli samolotu pasażerskiego firmy Boeing w pionowym,kompozytowym stateczniku znajduje się ferrytowa(!) antena KF na specjalnie do tego celu produkowanych przez jedną z firm, bardzo drogich rdzeniach.Jest tam radiostacja KF SSB Colins-a 100 lub 200W do łączności nad niektórymi obszarami.Rozebrałem tez kiedyś pagera, chyba Motorola lub Nokia, pracował na paśmie ~70MHz , był tam antena ferrytowa (!) .Widziałem też antenę ferrytową w ciekawym, bo na 27MHz pilocie do otwierania bramy.
