Fork-Heńka... czyli jak sobie poradzić z DDS za pomocą ARDUINO

[SP9MRN]

Ponieważ "delay()" jest kolejnym paskudztwem, którego jeżeli tylko się da to trzeba unikać, ponieważ bezproduktywnie zjada czas procesora to można zrobić tak:

zmienne pomocnicze typu buttonstate i lastbuttonstate typu boolean (czyli zerojedynkowe więc małe)
przycisk normalnie podciągnięty wewnętrznie do plusa, po wciśnięciu zwierany do masy

buttonState = digitalRead(stepPin);
if (buttonState != lastButtonState) {
if (buttonState == LOW) { zróbcotrzeba();}
}
lastButtonState = buttonState;

Styki sobie mogą drgać ile chcą, a my się debouncem wogole nie przejmujemy, bo "zróbcotrzeba()" już zostało wykonane. to oczywiście nie rozwiązuje nap problemu ze stuprocentową pewnością, ale :
1. praktyka wykazuje, że stabilność jest bardzo duża
2. unikamy delaya
3. nie odpalamy rakiet z głowicami atomowymi

czasem delaya się nie da uniknąć, np przy czytaniu z seriala albo ustabilizowaniu odczytu z analoga, ale to już trudno

MAc
mrn

PS
akurat w obsłudze klawiatury delay nie jest tragiczny, bo i tak jest szybszy od naszego palca - ale ze względów edukacyjnych przypominam, że mało jest rzeczy gorszych niż wymuszanie TOTALNEGO nic nie robienia procesora. Wszystkie procesy się zatrzymują.