Cewka VFO na Amidonie?

[SQ9RZI]

Przy budowie mojego pierwszego Bartka próbowałem bawić się w dobieranie łączonych równolegle kondensatorów o różnych współczynnikach temperaturowych. Straciłem na tym trochę czasu, a i tak nie udało mi się trafić we właściwą konfigurację. W końcu wstawiłem styrofleksowy kondensator 470 pF połączony równolegle z kondensatorem zmiennym (nie sprzęgałem ich dodatkowym kondensatorem). Cewka jest nawinięta na karkasie z FM-302, zwoje unieruchomiłem koszulką termokurczliwą. Stabilność jest całkiem niezła - po jakichś dziesięciu minutach od uruchomienia oscylator stabilizuje się i można normalnie nasłuchiwać.
W przypadku różnych kondensatorów rurkowych łączonych równolegle sytuacja wyglądała podobnie (w każdym razie nie zauważyłem, żeby było lepiej).

W Taurusie jest podobnie, chociaż zostawiłem normalną konfigurację: styrofleks 100pF, dioda pojemnościowa, trymer ceramiczny 50pF oraz cewka na żółtym Amidonie T50.

Dzisiaj z kolei postanowiłem przeprowadzić kilka prób z transceiverem Fazowo-Homodynowym (opis w dziale poświęconym urządzeniom QRP). Najpierw trochę go "podrasowałem" wymieniając tranzystory na BC547 oraz zastępując stabilizację napięcia zasilania oscylatora (z diody zenera na LM78L09). Dodatkowo wstawiłem dławik 100uH. Efekt jest zauważalny na oscyloskopie - z "nijakiego" sygnału zrobiła się ładna sinusoida.

Za wzorzec częstotliwości robi w tej chwili cewka na Amidonie T37-2 ze zwojami unieruchomionymi koszulką termokurczliwą + trymer ceramiczny 60pF + styrofleks 200pF. Rozwiązanie jest prowizoryczne, cewka z kondensatorem przylutowana tymczasowo po stronie druku. Dryf dosyć znaczny - w ciągu godziny częstotliwość wzrosła o około 1kHz. Gdyby to były warunki "użytkowe" taka wartość byłaby nie do zaakceptowania. Mam nadzieję, że z T50-7 wynik będzie bardziej zbliżony do tego z Bartka albo Taurusa...