(05-12-2017 11:39)SQ5KVS napisał(a): Też uważam że boksować się o jakieś ułamki dB nie ma sensu jeśli trzeba przy tym stawać na głowie. Zalety miedzi są inne - nie rdzewieje i dobrze się lutuje.
Wbrew pozorom miedź rdzewieje, a właściwie śniedzieje. Ta śniedź zmniejsza gładkość powierzchni a zaśniedziała miedź jest porowata i higroskopijna na swojej powierzchni przez co dany odcinek ma rzędy wielkości większą rezystancję dla w.cz.. Prąd zamiast po miedzi to płynie po grynszpanie. Zatem normalnie dla zastosowań radiowych miedź się srebrzy co zapobiega jej korozji, choć srebro ma tylko 8% lepszą przewodność dla prądu stałego, więc w praktyce tyle co nic.
Przewód miedziany fi 1 mm przy f=100 MHz ma 40 razy większą rezystancję dla w.cz. niż przy prądzie stałym. Posrebrzenie poprawi tę rezystancję w tej sytuacji o 3%. Stąd srebrzenie przewodów nie ma na celu wyłącznie zmniejszenie rezystancji miedzi i jej ochronę przed korozją (a nie poprawienie przewodności dla w.cz.), gdyż skorodowany drut miedziany ma dla w.cz. wielokrotnie większą rezystancję niż drut miedziany srebrzony pokryty siarczkami (czarnym nalotem).
Nikt nie będzie srebrzył linki antenowej, więc najlepiej użyć w tej sytuacji drut w izolacji (gruby DNE fi 2-3 mm) lub stalowy ocynowany lub ocynkowany. Po latach efekt będzie lepszy (przynajmniej jeśli chodzi o korozję) i przewodność dla w.cz. Izolacja nie ma znaczenia dla działania anteny, jedynie współczynniki skrócenia się zmniejszą i trzeba skorygować wymiary.
Reasumując. Miedź jest dobra na anteny (ale nie dwa razy lepsza czy więcej - jak się niektórym wydaje), jednak musi być zabezpieczona przed korozją. Po drugie, przy małych przekrojach miedź płynie przy rozciąganiu, przez co antena z wiekiem się rozstraja. Jak ktoś chce budować anteny drutowe z miedzi, to winien o tym pamiętać.
Pozdrawiam!
[/quote]
