Algorytm strojenia AAT

[SP9FKP]

Zrobiłem kilkanaście symulacji szukając związku nastaw z zadaną rezystancją (bez składowych biernych). Założyłem, że od strony wyjścia nadajnika mamy 50 omów. Wychodzi, że nie da się za pomocą filtru L dopasować do 50 omów. Indukcyjność ma wpływ na częstotliwość rezonansową filtru, pojemność na przełożenie. Dla rezystancji mniejszych od 50 omów mamy konfigurację z kondensatorem od strony anteny, dla większych - od strony nadajnika. Wobec powyższych algorytm wyobrażam sobie następująco:
1. wyłączamy nastawy (skrzynka na przelot) i mierzymy dopasowanie,
2. jeśli lepsze od zadanej dokładności, nie robimy już nic,
3. jeśli obciążenie < 50 omów, przyjmujemy konfigurację z kondensatorem na wejściu, jeśli większa - kondensatorem na wyjściu,
4. wyliczamy jaki jest stosunek oporności wejścia/wyjścia,
5. z tablicy określamy nastawę pojemności dla poszczególnych zakresów (zgrubnie),
6. zmieniamy nastawę indukcyjności dla znalezienia rezonansu (skok detektora fazowego), tu już trzeba aproksymować,
7. mierzymy dopasowanie i zapamiętujemy dla porównania,
8. manipulujemy pojemnością, badając wpływ na dopasowanie starając się uzyskać najlepszy wynik (dołek),
9. dostrajamy indukcyjnością do rezonansu,
10. jeśli zakładana dokładność nie jest osiągnięta, powtarzamy kroki 7,8 i 9 aż do osiągnięcia zakładanej dokładności.