(13-04-2025 14:50)SP3SUZ napisał(a): Ja uważam ze pierwsza pośrednia powinna być wysoka ale nie za bardzo.
Ja też, choć należałoby doprecyzować "jak nie za bardzo". Jeśli wziąć pod uwagę np. niepożądane produkty procesu mieszania to im wyższa częstotliwość pośrednia tym mniej kombinacji wpadnie w światło filtrów. Przekonać się o tym można korzystając z
kalkulatora by zweryfikować nasze założenia.
I tak dla pośredniej 9 MHz wypada to następująco:
Odpowiednio dla 40 MHz:
Niejako intuicyjnie możemy założyć, że im wyższa częstotliwość pośrednia tym mniej kombinacji pasożytniczych i jedynym ograniczeniem jest dostępność odpowiednich filtrów. Jeśli spojrzeć wstecz to widać wyraźnie "epoki" w rozwoju urządzeń dla amatorów. W czasach gdy dominowały urządzenia lampowe z oczywistych względów wybierano niską pośrednią. Kilka przemian w technologii lampowej wpłynęło by na gabaryty, złożoność i cenę urządzenia.
Półprzewodniki radykalnie zniosły te ograniczenia i lata 80-te zdominowały urządzenia z wysoką pośrednią. Praktycznie wszystkie firmy preferowały to rozwiązanie aż do ery SDR gdy przemiana częstotliwości stała się "przeżytkiem". Jak już dziś wiemy, optymalnym rozwiązanie jest jednak hybryda, która łączy zalety obu technologii eliminując najbardziej dotkliwe wady i eksponując niewątpliwe zalety SDR.
Zatem jaki mamy wybór?
Wydaje się, że dla jednego zakresu bezkonkurencyjna jest homodyna, dla wielozakresowego radia (w szczególności z zakresami UKF) superheterodyna z wysoką p.cz. W każdym przypadku otwartą kwestią pozostaje kwestia wyboru sposobu uzyskania zasadniczej selektywności, formowania sygnału nadawczego i rzecz jasna generowania sygnałów niezbędnych do przeniesienia modulacji w wymagane zakresy.
Na szczęście, możemy w dowolny sposób łączyć zalety poszczególnych technologii tworząc hybrydy na miarę naszych możliwości i wymagań.
