Bartek

[SP2JQR]

Trochę nie ściśle się wyraziłem. Od strony masy oczywiście należy rozumieć jako od strony zimnego końca. Różnica w innym ułożeniu cewki sprzęgającej w przypadku nawijania na rdzeniu może być niezauważalna. Jest drobny niuans - jeśli izolacja użytego drutu jest taka sobie to umieszczenie cewki sprzęgającej w gorącej części uzwojenia zwiększy nieco straty czyli obniży dobroć. Ponieważ zwykle izolacja jest bardzo dobra to praktycznie tego możemy nie zauważyć.
Nawinięcie uzwojenia sprzęgającego od strony zimnego końca ma jednak inne praktyczne znaczenie - w tym przypadku wygodniej jest korygować indukcyjność cewki ściskając i rozciągając zwoje gorącej części - szczególnie przydatne przy precyzyjnym strojeniu wieloobwodowych filtrów. Odwrotnie też taka możliwość istnieje, ale zaznacza się wpływ pojemności między zwojami cewki sprzęgającej i rezonansowej i czasem może zajść potrzeba wymiany kondensatorów sprzęgających obwody na inne, niż te które podali autorzy, szczególnie na wyższych pasmach.
Umieszczenie cewki sprzęgającej poza uzwojeniem też jest możliwe, ale zmniejsza ono sprzężenie i zwiększa strumień rozproszenia obwodu. W przypadku toroidów mamy znacznie większą dowolność niż w przypadku tradycyjnego obwodu o którego sposobie nawijania już napisałem - tam trzeba twardo przestrzegać reguł.
Warto wykonać kilka pouczających doświadczeń: na takich samych rdzeniach nawinąć różnie wykonane cewki i pomierzyć dobroć obwodu np. analizatorem NWT500. Szczególnie polecam porównanie dobroci cewki np. nawiniętej DNE i nawiniętej drutem w izolacji kynarowej. W celu pomiaru uzwojenie sprzęgające wystarczy jak będzie miało jeden lub dwa zwoje, a rezonansowe około 20zw. Rdzeń np T37-2 lub T37-6 albo trochę większy T50-2. Do tego jakiś dobry np. styrofleksowy kondensator do rezonansu.