Po wielu próbach, eksperymentach (z zastosowaniem wtórników na BF245 włącznie) i całej serii pomiarów oscyloskopowych dochodzę do pewnych wniosków, które powinny być dobrą podstawą do stworzenia U-VNA w wersji 2.0
Głównym problemem nie jest sposób "podpięcia" się do sieci pomiarowej (i nawet zmiana z bezpośrednich rezystorów-tłumików na wtórniki nic tu nie zmienia), lecz to, że każda kość AD8307 ma punkt przecięcia się swojej charakterystyki z osią X przypadający w nieco innym miejscu. Rozbieżności są na tyle duże, że wartości otrzymane z sieci pomiarowej przy pomocy pięciu różnych kości AD nie mogą być brane do obliczeń bez odpowiedniej korekty.
Standardowa korekta w postaci kalibracji numerycznej open-short-load nie jest tutaj wystarczająca, ponieważ przeprowadzana jest na wartościach otrzymanych w drodze dwóch nieliniowych przekształceń: przy przejściu z Vout kości AD na napięcie na jej wejściu oraz przy przejściu z pięciu napięć w sieci pomiarowej na na odpowiednią wielkość obliczaną.
Ponieważ zależność między napięciem wyjściowym kości AD, a napięciem na zaciskach wejściowych jest nieliniowa, a do tego zależności między napięciami sieci pomiarowej, a obliczanymi wielkościami badanej impedancji są również nieliniowe, to przeprowadzenie odpowiedniej kalibracji sprzętowej dla pięciu kości AD może być również trudne do wykonania. W dodatku efekt końcowy pozwalałby na osiągnięcie dokładności nie większej, niż dokładność źródła sygnału (lub dokładność jego pomiaru) i dokładność ustawień ewentualnego potencjometru na pinie INT kości AD, który używany by był w procesie kalibracji.
Ponieważ do obliczeń badanej impedancji nie jest potrzebna wartość bezwzględna napięć w sieci pomiarowej, a jedynie zachowanie poziomów między nimi, to wydaje mi się, że lepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie pojedynczej kości AD (gdzie punkt przecięcia się z osią X nie będzie miał znaczenia, więc kalibracja nie będzie wymagana - ważne, że będzie ten sam dla wszystkich pomiarów), która przez odpowiedni multiplekser będzie przełączana między poszczególnymi punktami pomiarowymi sieci.
Do tego bardzo dobrym pomysłem (dziękuję Leszku!) wydaje się zastosowanie wtórnika na BF245, który pozwoli na przekazanie pełnej wartości sygnału (z lekkim tłumieniem), a jednocześnie odseparowanie od sieci pomiarowej (impedancja wtórnika widziana przez sieć pomiarową to np. 1M). Użycie 3 tranzystorów BF245A (lub bardziej BF545A, które są chyba współczesną wersją tych pierwszych, a do tego dostępne w obudowie SMD) na każdy punkt pomiarowy spowoduje dodatkowe 3 x ~3mA poboru prądu, ale pozwoli na znaczne ograniczenie mocy podawanej z DDS'a, który jest w tym układzie głównym biorcą mocy zasilania (aby też odpowiednio zejść niżej w charakterystykach kości AD ze względu na dokładność pomiarów).
Chyba więc powoli biorę się za U-VNA 2.0, bo wnioski są takie, że wersja 1.0 nie ma prawa działać dobrze.
Pozdrawiam,
Rafał SP3GO
