Zastanawia mnie jeszcze jedna kwestia - zdecydowana większość amatorskich odbiorników superheterodynowych z jakimi miałem do czynienia to odbiorniki na pasmo UKF FM. Jakoś nie widziałem zbyt wielu konstrukcji na fale długie, średnie i krótkie. Swego czasu w czasopismach i książkach publikowano wielkie ilości projektów odbiorników AM - prawie wszystko to nieskomplikowane układy o bezpośrednim wzmocnieniu, refleksowe, reakcyjne itp.
Spotkałem się jedynie z kilkoma superheterodynami AM.
Po pierwsze publikacja z MT z 1969 roku. Tak naprawdę schemat pożyczony z odbiornika Ara + kilka porad dotyczących praktycznego wykonania w warunkach amatorskich.
Część I i
Część II.
Drugi, prostszy odbiornik pochodzi z Radioamatora z 1970 roku. Specyficzna refleksowa superheterodyna. Zrobiłem skan tego artykułu, wrzucam w załączniku. W tym samym roczniku znajduje projekt hybrydowej superheterodyny (lampa Szarotki + tranzystory germanowe). Niestety brakuje kilku stron...
Trzeci odbiornik to zaawansowany tuner AM na fale długie, średnie i krótkie (kilka podzakresów, podwójna przemiana) z czasopisma "Audio-Video Hi-Fi". Posiadam skan dzięki uprzejmości jednego z użytkowników grupy pl.misc.elektronika. Gdyby ktoś był zainteresowany mogę się podzielić.
W pierwszych dwóch przypadkach trochę dużo zachodu - ręczne nawijanie filtrów to jeszcze nic, ale o zabawie z transformatorkami m.cz. nie można tego powiedzieć. Ostatni projekt to już naprawdę duże przedsięwzięcie.
Może ktoś z was zna jakiś prostszy, bardziej współczesny projekt radia superheterodynowego na AM? Przy czym z góry uprzedzam, że nie interesują mnie schematy aplikacyjne układów scalonych do których wystarczy podpiąć antenę ferrytową, jeden FCM, cewkę 7x7, dwa kondensatory i rezystory oraz głośnik. Chodzi o coś mającego walory dydaktyczne, gdzie poszczególne bloki byłyby wyraźnie "widoczne" - na tranzystorach lub osobnych układach scalonych - a'la lata osiemdziesiąte w polskiej elektronice.
Konstrukcje radiofoniczne - najchętniej klasyczne
