Ops :-) ktoś nie bywa w Burzeninie :-) Prezentowałem tam tę metodę. Ona ma wady i zalety. Wadą jest, to że trzeba zrobić roztwór... czyli sięgnąć po dwie butelki i strzykawkę - to trzy czynności... po żelazko czynność jedna :-). Chemiczny daje zdecydowanie większą precyzję, ale toner tak mocno nie przylega do miedzi jak przetopiony. Kilka razy mi się zdarzyło że piękny rysunek zaczął odpadać podczas trawienia. Chemiczny wymaga jeszcze lepszego przygotowania płytki - eksperymentuję z formaliną, ale znowu - to upierdliwe ... Więc idę wielotorowo. U chińczyka nie robię - bo po co mi seria 10 pytek i czekanie. Wolę ... pomysł ... realizacja ... w kilka minut.
Krzysztof - dobry pomysł !!! sprawdzę napiszę, ale to za chwilę.
Bo właśnie poleruję płytkę ... szlifierką oscylacyjną - super sprawa i jaka szybkość.
Janusz :-) do przemyślenia - czy podczas pierwszego przebiegu papier się nie przesuwa? - ja zawsze robię płytki dwustronne, które nie dopuszczają takiego przesunięcia - przelotki robię wiertłem 0.5 i musi mi się to idealnie zgrać. Kaptonowa taśma klejąca zapewne umożliwi dobre przyklejenie papieru do laminatu, ale kręcące się wałki chyba trochę przesuwają papier. Przy żelazku tego nie ma, poza oczywiście kurczeniem się papieru, to się da uwzględnić. Przy metodzie chemicznej nie ma kurczenia.
Żelazkujemy ...

Próbowałem wielu technik przenoszenia projektu na laminat, począwszy od wycinanek z taśmy klejącej, poprzez naklejki i malowanie przyborami kreślarskimi. Najszybszą metodą okazała się metoda określana mianem "stylu manhattan" czyli małe wysepki wykrojek z laminatu przyklejane cyjanopanem. Oczywiście, do układów cyfrowych, w jednym egzemplarzu najprostsze było krosowanie kynarem na płytce uniwersalnej. O dziwo nadal mam działający zegar DCF zbudowany w tej technice. Długo moim faworytem był termotransfer tyle, że nie żelazkiem a przerobioną na 150 st. płytą grzewczą z wyposażenia kuchni, na której na położony laminat z odbitką z drukarki laserowej dwoma zwitkami papierowego ręcznika "wgniatałem" toner na miedź. Niestety, ekologia i innowacje sprawiły, że dzisiejsze tonery w większości nie nadają się do tego celu bo warstwa jest tak cienka, że nie sposób uzyskać solidnego pokrycia powierzchni. Trzeba potem żmudnie korygować niedoróbki co jest pracochłonne i (w przypadku cieniutkich ścieżek) praktycznie niewykonalne.
Podobnie sprawy się mają z tzw "zimnym transferem". Tu jeszcze bardziej technika się komplikuje bo istotne są proporcje roztworu i jakość poszczególnych składników. Sporo materiałów można zobaczyć na YT.
Dlatego w efekcie rozpocząłem próby z techniką UV w oparciu o folie czułe na UV. Folia taka po naklejeniu mocno przylega do laminatu a po naświetleniu i wywołaniu daje dobrą warstwę ochronną do trawienia.Do naświetlania użyłem pasków diod UV umieszczonych w brytfance piekarniczej z szybą na której kładę wydruk z drukarki laserowej jako kliszę. Na zdjęciu jedno z pierwszych próbnych PCB w tej technologii. W przyszłości zamiast naświetlania przez kliszę, naświetlanie laserem UV podobnie jak w drukarce laserowej z wirującym lustrem.
Do oczyszczania laminatu używam "Cyllit Bang Kamień i Rdza" oraz typową myjkę kuchenną. Po tym zabiegu nie ma potrzeby odtłuszczania.

Mam własną maszynę poligraficzną offsetową więc cała obróbka światłochemiczna nie jest mi obca. Najlepsze PCB robiłem w ten sposób, że zamawiałem w fotonaświetlarni kliszę, taka sama jaką stosuje się do naświetlania blach offsetowych. Kupowałem gotowe płytki z emulsją światłoczułą i taka samą technikę naświetlania i wywoływania stosowałem jak na maszynie. Ważne było aby wywoływacz był firmowy, bo anie ten do płyt offsetowych, ani soda nie dawały dobrych wyników - musiał być oryginał. Ale w pewnym momencie pojawiły się naświetlarki laserowe które nie dawały na kliszy takiego zaczernienia jak zwykle i spaprałem kilka płytek - potem już całkiem zaprzestano tej technologii i płyty odffsetowe od razu naświetla się laserem i wywołuje z pominięciem kliszy. Nie ma gdzie zrobić dobrej kliszy. Kiedyś udało mi się zdobyć kilka folii specjalnych do laserówki, takich bardzo podobnych do kalki technicznej - to prawie było tak samo jak na kliszy, ale nie wiedzieliśmy kto jest ich producentem i się skończyło. Teraz już mi się nie chce. Opanowałem żelazko i sporadycznie acetonospirytus. Dziś ładnie płytki wyszły ... już się wytrawiły, teraz około 900 otworków. Wiertarka Proxon w oryginalnym statywie - tania, niezawodna, precyzyjna. Ważne jest wiertło - specjalne do laminatu - da się wywiercić kilkanaście tysięcy otworów jednym. Kosztuje około 10 zł jedno.

Ja używam metody żelazkowej odwrotnej bo laminatora się jeszcze nie dorobiłem. Mam po prostu tzw. "gorący stolik" czyli żelazko przykręcone do płyty 5mm alu od spodu, całość stoi na nóżkach z tekstolitu. Kładę na ten stolik płytkę i na nią papier kredowy z drukarki. Jako docisku używałem wałka z kserokopiarki ale lepszy efekt dają dwa małe "kołki" zwinięte z płótna lub na szybko z ręcznika kuchennego papierowego. Dociskam kawałek po kawałku do pcb jeżdżąc po papierze z nadrukiem. Działa zawsze. Ciekawszy efekt dawały klisze i metoda foto, nawet z positivem, chociaż można kupić gotowy laminat pokryty ristonem lub zdarzało mi się kupować w pobliskiej płytkarni. Cały proces jest strasznie pracochłonny (każdy) i jeśli nie potrzebuję tego "na już" to wolę zamówić płytki, przy dzisiejszych cenach i czasie wykonania nie opłaca się dziergać w domu. Nie robię płytek prostych a wizja lutowania setek przelotek mnie przeraża... Praktycznie metodę żelazkową stosuje już tylko przy obwodach mikrofalowych (fragment tracking generatora do analizatora widmowego):

Flamaster -mam lakier prawie 30 letni używany w poligrafii do wytrawiania blach (jak płytki drukowane) które służyły do drukowania map.-technologia ponad 30 lat temu.
Zmielony tusz chiński/laski ,szerlak/kalafonia, spirytus -dobrać konsystencje żeby się nie lał (denaturat zostawia osad który psuje lutowanie) -zmiksowane. Roztwór wpuszczam do flamastra (patent z flamastrem sp5icx -używałem strzykawki z igłą /drucik w igle ( rapitograf) ) - z flamastrem mamy różne końcówki .Płytka wypunktowana gdzie otwory (na papierze milimetrowym-schemat druku). Flamastrem rysuję /piszę na płytce drukowanej ścieżki i do chlorku. B/szybki sposób wykonania płytek drukowanych-ma działać na wystawę nie idzie .Można lutować (kalafonia)- zmywam po polutowaniu (można nie zmywać druk polakierowany-można zmyć przed lutowaniem ścieżki ocynować ( wiercimy otwory lub lutować od strony druku)

Pokaż jakąś płytkę wykonaną tą metodą.

---

(19-06-2020 22:34)SQ9RFC napisał(a):  Ważne jest wiertło - specjalne do laminatu - da się wywiercić kilkanaście tysięcy otworów jednym.

Używam powszechnie dostępnych wierteł i zmieniam je dość często. Próbowałem ostrzyć. Rzadko z sukcesem.
Czy możesz dać jakieś namiary na takie jakich używasz?

Prawdopodobnie używa wierteł z węglika.
https://expancnc.com/wiertlo-wiertla-weg...,4492.html

Prędzej się złamie niż stępi. Są bardzo kruche.

Ja używam takich wierteł , dobre i tanie.

Warto jeszcze raz podkreślić kruchość tych wierteł. Średnice mniejsze niż około 0,5mm praktycznie nie nadają się do wiercenia bez statywu. Ten koralik na wiertle, który jest na tych z aliexpresu, pozwala bardzo wygodnie ustalić głębokość wiercenia i zachować ją przy zmianie wiertła na inne. Bardzo wygodne rozwiązanie.

Panowie. Dzięki za wskazówki. Używam wiertarki ręcznej i uwaga o kruchości wierteł jest cenna. Chyba najwyższy czas zainwestować w jakiś statyw. Tu już nie chodzi o kasę ale o te nerwy.
Przy okazji. Zwróćcie swoją uwagę na niskotopliwy stop Lichtenberga. Dostępny na rodzimej aukcji. Używam i polecam.